Το μικρότερο φίδι

Το μικρότερο φίδι στον κόσμο, με μήκος μόλις 10 εκ. και λεπτό όσο ένα... μακαρόνι, ανακαλύφθηκε στο νησί Μπαρμπάντος. Το φίδι, που εντοπίστηκε κάτω από μία πέτρα στο εναπομείναν τμήμα ενός υπό εξαφάνιση δάσους, πιστεύεται ότι αντιπροσωπεύει το κατώτατο όριο μεγέθους για την οικογένεια των φιδιών. Τα θηλυκά γεννούν μόνο ένα αυγό με το νεογνό να έχει το μισό μέγεθος ενός ενήλικου.
Το Leptotyphlops carlae, όπως ονομάστηκε, είναι το μικρότερο από τα 3.100 γνωστά είδη φιδιών και ανακαλύφθηκε από τον Dr Blair Hedges από το Κρατικό Πανεπιστήμιο Penn. «Ενθουσιάστηκα όταν γύρισα την πέτρα και το βρήκα», δήλωσε ο Αμερικανός βιολόγος στο BBC. «Αφού βρήκαμε το πρώτο, γυρίσαμε εκατοντάδες πέτρες για να βρούμε άλλο ένα». Ο Dr Hedges και η ερπετολόγος σύζυγός του εντόπισαν συνολικά μόνο δύο θηλυκά. Πιστεύουν ότι το φίδι τρέφεται με τερμίτες και είναι ενδημικό στο νησί της Καραϊβικής.
Στην πραγματικότητα, τρία πολύ παλιά δείγματα του συγκεκριμένου είδους βρίσκονται ήδη σε συλλογές – ένα στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας του Λονδίνου και δύο σε ένα μουσείο της Μαρτινίκας. Ωστόσο, τα δείγματα δεν είχαν αναγνωριστεί ως ξεχωριστό είδος. Ο Dr Hedges εξηγεί τη δυσκολία στο να προσδιοριστεί ένα νέο είδος όταν ο οργανισμός είναι τόσο μικρός: «Οι διαφορές σε μικρά ζώα είναι πολύ πιο δυσδιάκριτες και συχνά παραβλέπονται». Συχνά, η γενετική ταυτότητα είναι ο μοναδικός τρόπος διάκρισης των ειδών. «Το σημαντικό είναι ότι το DNA είναι τόσο διαφορετικό μεταξύ δύο μικρών φιδιών όσο και μεταξύ δύο μεγάλων, επιτρέποντάς μας να δούμε τις διαφορές που δεν φαίνονται με το μάτι».
Οι ερευνητές πιστεύουν ότι το φίδι είναι τόσο σπάνιο που επιβίωσε μέχρι σήμερα χωρίς να γίνει αντιληπτό. Αλλά με το 95% του νησιού Μπαρμπάντος να είναι πλέον άδενδρο και τα λιγοστά τμήματα του δάσους να απειλούνται, το νέο είδος κινδυνεύει να εξαφανιστεί λίγους μόλις μήνες μετά την ανακάλυψή του.
Σε αντίθεση με άλλα είδη φιδιών –μερικά από τα οποία μπορούν να γεννήσουν έως και 100 αυγά τη φορά- το μικρότερο φίδι του κόσμου μπορεί να κάνει μόνο ένα αυγό. «Είναι ασυνήθιστο για φίδια αλλά φαίνεται ότι είναι χαρακτηριστικό των μικρών ζώων», συνεχίζει ο Dr Hedges. Με ένα αυγό τη φορά, το νεογνό έχει το μισό μήκος του ενήλικου. Η αντιστοιχία στους ανθρώπους θα ήταν να γεννούσαν μωρά 27 κιλών περίπου. «Αν ένα μικροσκοπικό φίδι είχε περισσότερα από ένα αυγά, κάθε αυγό θα έπρεπε να μοιράζεται τον ίδιο χώρο που τώρα καταλαμβάνει το ένα, επομένως τα δύο νεογνά θα είχαν το μισό μέγεθος». Τα νεογνά, τότε, θα ήταν πολύ μικρά για να βρουν οτιδήποτε για να φάνε. Αυτό κάνει τους ερευνητές να πιστεύουν ότι το φίδι από το Μπαρμπάντος είναι το μικρότερο που θα μπορούσε να υπάρξει.

Πηγή:περιοδικό Focus.

Ναρκωτικά στον εικοστό πρώτο αιώνα

Το ναρκωτικό που αναµένεται να σηµαδέψει τον εικοστό πρώτο αιώνα ,δε θα µπορούσε παρά να κατασκευάζεται και να διακινείται µέσω Ιντερνετ. Ο λόγος για το iDoser, τη νέα εθιστική «ουσία» που κάνει θραύση σε όλο τον κόσµο και λαµßάνεται µε χάπια, ενέσεις ή εισπνοές, αλλά κυκλοφορεί σε ψηφιακά αρχεία, που οι χρήστες κατεßάζουν εύκολα από το διαδίκτυο. Η «δόση» είναι ßασισµένη σε ηχητικά κύµατα, τα οποία έχουν ενσωµατωθεί µε ειδική επεξεργασία σε κοινά µουσικά αρχεία mp3 και πωλούνται ως αρχεία .drg. Οι χρήστες δεν έχουν παρά να τα αναζητήσουν στις εκατοντάδες ιστοσελίδες-ßαποράκια, να τα κατεßάσουν στον υπολογιστή τους και µε ενα ειδικό πρόγραµµα, που διατίθεται δωρεάν στο Ίντερνετ, να τα αποσυµπιέσουν, να τα ακούσουν και να φτιάξουν κεφάλι στην κυριολεξία, αφού τα ηχητικά αυτά ναρκωτικά δρουν κατευθείαν στον εγκέφαλο. Όπως εξηγούν οι ειδικοί, πρόκειται για συγκεκριµένα κύµατα συχνότητας 3 έως 30 Hertz (τα λεγόµενα υποηχητικά κύµατα) που επηρεάζουν τη λειτουργία του εγκεφάλου προκαλώντας διάφορες αντιδράσεις. Για παράδειγµα, τα κύµατα άλφα (τα οποία κυµαίνονται από 7 έως 13 Hertz) έχουν χαλαρωτική δράση,όµως υπάρχουν και άλλα που προκαλούν αντιθέτως υπερδιέγερση και ευφορία.

Ήδη οι αρχές έχουν εντοπίσει αµέτρητες ιστοσελίδες όπου µπορούν οιενδιαφερόµενοι να ßρουν τη δόση τους. Μάλιστα, υπάρχει και ιστοσελίδα όπου παρέχονται οδηγίες χρήσης του νέου ναρκωτικού για τους αρχάριους και πωλούνται CDs µε τραγούδια-«δόσεις». Όπως συµßαίνει και µε τα κοινά ναρκωτικά, οι πρώτες χαµηλές «δόσεις» παρέχονται δωρεάν, µε στόχο την προσέλκυση νέων πελατών. Ακόµα όµως και οι πιο ισχυρές «δόσεις» προσφέρονται σε πολύ χαµηλές τιµές (περίπου 5 ευρώ το τραγούδι), παρά το γεγονός ότι µπορούν να ξαναχρησιµοποιηθούν αµέτρητες φορές. Την ίδια στιγµή, στο YouTube µπορεί να ßρει κανείς πολλά σχετικά ßιντεάκια και να δει νέους να παραληρούν από ευφορία τη στιγµή που δοκιµάζουν το ναρκωτικό της ψηφιακής εποχής. Αξίζει να σηµειωθεί ότι η χρήση των υποηχητικών κυµάτων δεν είναι κάτι καινούργιο για τις αστυνοµικές αρχές, οι οποίες στο εξωτερικό τα χρησιµοποιούν ως κατασταλτικά µέσα, για παράδειγµα, στις ντισκοτέκ ώστε να ηρεµούν τη νεολαία. Η χρήση τους έχει πραγµατοποιηθεί στο παρελθόν και σε στρατιωτικούς χώρους.

Γελοιογραφίες

 

Περισσότερες γελοιογραφίες

Jeff Dunham(εγγαστρίμυθος) and Ahmed

 

Δείτε ακόμη: Jeff Dunham and Peanut

Περιστρεφόμενος ουρανοξύστης

O πρώτος ουρανοξύστης που θα διαθέτει περιστρεφόμενους ορόφους, που θα έχουν τη δυνατότητα να κινούνται ανεξάρτητα, πρόκειται να κατασκευαστεί στο Nτουμπάι και να έχει ολοκληρωθεί έως το 2010, δηλαδή μόλις ενάμισι χρόνο από την έναρξη των έργων!

Πίσω από αυτό το πρωτοποριακό εγχείρημα βρίσκεται ο Iταλός αρχιτέκτονας Nτέιβιντ Φίσερ και η κατασκευαστική εταιρεία Dynamic Architecture Group.

Τεχνικά χαρακτηριστικά

Σύμφωνα με τα σχέδια, ο πύργος στο Nτουμπάι θα έχει 80 πατώματα και ύψος 420 μέτρων. Tα διαμερίσματά του θα έχουν μέγεθος από 124 τετραγωνικά μέτρα, ενώ τα μεγαλύτερα θα έχουν μέγεθος 1.200 τετραγωνικών μέτρων και θα διαθέτουν πισίνες, κήπους αλλά και ανελκυστήρες αυτοκινήτων ώστε ο ένοικος να έχει τη δυνατότητα να παρκάρει έξω από το σπίτι του. Ακόμη, κάθε όροφος θα κάνει μια πλήρη περιστροφή 360 μοιρών, μέσα σε μια με τρεις ώρες, πράγμα που θα ρυθμίζεται με φωνητική εντολή.

O Δρ Φίσερ ανήγγειλε την κατασκευή και ενός δεύτερου, ανάλογου πύργου στη Mόσχα, που θα ολοκληρωθεί επίσης το 2010. O πύργος της Mόσχας, που θα έχει 70 πατώματα και ύψος 400 μέτρα θα κατασκευαστεί στα περίχωρα της ρωσικής πρωτεύουσας.

Τεχνικές καινοτομίες

O πύργος θα είναι φιλικός προς το περιβάλλον και το πρώτο κτίριο στο Nτουμπάι θα είναι αυτόνομο σε ενέργεια, αφού θα παράγει ηλεκτρική ενέργεια τόσο για το ίδιο όσο και για άλλα κοντινά κτίρια. Aυτό θα επιτευχθεί με ανεμογεννήτριες, που θα εγκατασταθούν οριζόντια ανάμεσα στον κάθε περιστρεφόμενο όροφο. Φωτοβολταϊκά κύτταρα θα τοποθετηθούν στην οροφή κάθε περιστρεφόμενου πατώματος για την παραγωγή ηλιακής ενέργειας περίπου στο 20% σε κάθε στέγη του κάθε περιστρεφόμενου ορόφου. O «Δυναμικός Πύργος», όπως αποκαλείται, θα είναι επίσης ο πρώτος ουρανοξύστης που θα χτιστεί εξ ολοκλήρου από προκατασκευασμένα μέρη που δημιουργούνται επί παραγγελία σε ένα εργαστήριο, κάτι που έχει ως συνέπεια την εξοικονόμηση κόστους και την ανάγκη ύπαρξης πολύ λιγότερων εργαζομένων στο εργοτάξιο της οικοδομής, γεγονός που μειώνει περαιτέρω τις δαπάνες κατασκευής. Βάση των προβλέψεων, κάθε όροφος του κτιρίου θα μπορεί να ολοκληρωθεί μόλις σε επτά ημέρες.

Περιοχές για μελλοντικές κατασκευές κτηρίων- κόστος

H κατασκευή ανάλογων ουρανοξυστών προγραμματίζεται σε διάφορες περιοχές του κόσμου έπειτα από το ενδιαφέρον που έχουν εκδηλώσει κυβερνήσεις και δημόσιες υπηρεσίες από τον Kαναδά, τη Γερμανία, την Iταλία, την Kορέα και την Eλβετία.

Ο ουρανοξύστης του Ντουμπάι εκτιμάται ότι θα κοστίσει 700 εκατομμύρια δολάρια. Η εταιρεία του Φίσερ δέχεται ήδη κρατήσεις από υποψήφιους αγοραστές. Τα διαμερίσματα κοστίζουν από 3,7 έως 36 εκατομμύρια δολάρια.

Intel: μεταφορά ρεύματος χωρίς καλώδια

Το πώς θα φορτίζονται στο κοντινό μέλλον laptops, κινητά τηλέφωνα και άλλες φορητές συσκευές, μόνα τους και χωρίς τη χρήση καλωδίων, παρουσίασε η Intel σε μια επίδειξη που έκανε στο πρόσφατο IDF. Ο μεγαλύτερος κατασκευαστής επεξεργαστών παγκοσμίως ανέπτυξε μια τεχνολογία, με την οποία είναι δυνατή η ασύρματη μεταφορά ρεύματος, όταν μια συσκευή βρεθεί κοντά σε μια πηγή ενέργειας.





Η επίδειξη

Το ηγετικό στέλεχος της Intel, Justin Rattner, έκανε μια επίδειξη χρησιμοποιώντας μια λάμπα των 60 Watt, η οποία άναψε χωρίς να έρθει σε επαφή με οποιαδήποτε πηγή ρεύματος. Ένα notebook, εξοπλισμένο με αυτή την τεχνολογία, θα μπορούσε, κατ' επέκταση, να φορτιστεί χωρίς τη χρήση καλωδίων, αφού το μόνο που θα χρειαζόταν, θα ήταν να βρεθεί σε απόσταση μερικών μέτρων από μια πηγή ενέργειας, όπως είπε ο Rattner.



"Δε θα ήταν υπέροχο αν, κάποιος που βρίσκεται καθ' οδόν, γνωρίζει ότι δε χρειάζεται να σπάει το κεφάλι του για το πού θα βρει πρίζα για να φορτίσει το notebook του, αφού αυτό θα γίνεται αυτόματα;" συνέχισε ο Rattner. Όσον αφορά το χρόνο που αυτή η τεχνολογία θα είναι εμπορικά εκμεταλλεύσιμη, ο Rattner είπε ότι θα χρειαστούν πάνω από 5 χρόνια.



Αρχή λειτουργίας

Η δημιουργία της Intel [WREL, Wireless Resonant Energy Link] βασίζεται στα λεγόμενα ηλεκτρικά αντηχεία και λειτουργεί όπως στο φαινόμενο που μερικοί τενόροι μπορούν με την ένταση της φωνής τους να σπάσουν ποτήρια. Η ενέργεια μεταφέρεται από μια γεννήτρια συχνοτήτων σε ένα δέκτη, ο οποίος κάποια μέρα θα μπορούσε να ενσωματωθεί ακόμα και σε laptops.


Πηγή:PCMagazine

Νομίζετε ότι τα ξέρετε όλα;-Οποιος πέσει σε κινούμενη άμμο πνίγεται

Παρά τη δραματικότητα της σκηνής (από την ταινία «Τα κανόνια της ανταρσίας» του 1962, με τον Ντέιβιντ Νίβεν και τη Λέσλι Καρόν), η κινούμενη άμμος δεν «τρώει» ανθρώπους

Ολοι θα έχετε δει κάποια ανάλογη σκηνή σε ταινία: ενώ τρέχει κυνηγημένος να σωθεί, ο ήρωας πατάει ξαφνικά σε κινούμενη άμμο, βουλιάζει και στη συνέχεια εξαφανίζεται στο εσωτερικό της. Τα πράγματα δεν συμβαίνουν ωστόσο πάντοτε όπως τα βλέπουμε στον κινηματογράφο και, παρά το γεγονός ότι η αντίληψη πως ένας άνθρωπος που πέφτει σε κινούμενη άμμο οδεύει προς τον βέβαιο πνιγμό ήταν διαδεδομένη επί αιώνες, πρόσφατα αποδείχθηκε ότι το φυσικό αυτό φαινόμενο δεν είναι αυτό καθεαυτό θανατηφόρο. Τουλάχιστον όχι για τους ανθρώπους.

Η κινούμενη άμμος είναι στην ουσία κοινή άμμος, η οποία έχει αναμειχθεί με θαλασσινό νερό (συνήθως η περιεκτικότητα σε άμμο είναι γύρω στο 40%) και άργιλο, σχηματίζοντας μια κολλώδη υδρογέλη. Το αλάτι του θαλασσινού νερού εμποδίζει την απώθηση των κόκκων της άμμου, κάνοντάς τους να κολλούν μεταξύ τους, ενώ το ιξώδες της αργίλου σταθεροποιεί ακόμα περισσότερο τις δομές που σχηματίζουν, συγκρατώντας τες στην επιφάνεια του νερού. Ετσι, η άμμος που βρίσκεται από πάνω φαίνεται καθ' όλα στέρεη... Το νερό που κυλάει από κάτω υγραίνει ωστόσο με τις κινήσεις του τα μόριά της και εξουδετερώνει τις μεταξύ τους τριβές, με αποτέλεσμα η φαινομενικά στερεή αμμώδης επιφάνεια να συμπεριφέρεται σαν υγρό, μη μπορώντας να αντέξει το παραμικρό βάρος.

Η κινούμενη άμμος είναι ένα μη νευτώνειο θιξοτροπικό ρευστό, όπως το αίμα ή το γιαούρτι: αυτό σημαίνει ότι μια ελάχιστη μεταβολή (μικρότερη του 1%) στην πίεση που δέχεται προκαλεί ξαφνική αλλαγή στο ιξώδες της. Αν πατήσουμε στην επιφάνειά της, η διαταραχή που προκαλείται κάνει το νερό και την άμμο να αποχωρίζονται, προκαλώντας τον σχηματισμό ιζημάτων άμμου με πολύ μεγάλη πυκνότητα, τα οποία αυξάνουν δραματικά το ιξώδες. Το αποτέλεσμα είναι ότι βουλιάζουμε και παγιδευόμαστε μέσα στα συμπαγή ιζήματα. Για να κινηθούμε και να «ξεκολλήσουμε» από αυτά χρειάζεται να ασκήσουμε τεράστια πίεση: οι ειδικοί έχουν υπολογίσει ότι, σε ορισμένες περιπτώσεις, η δύναμη που θα πρέπει να ασκηθεί είναι όση θα χρειαζόταν για να σηκωθεί ένα αυτοκίνητο.

Παρ' όλα αυτά ο άνθρωπος δεν μπορεί να «πνιγεί» μέσα στην κινούμενη άμμο. Οπως έδειξαν γάλλοι και ολλανδοί επιστήμονες με μια μελέτη που δημοσιεύτηκε το 2005, η πυκνότητα της υδρογέλης της άμμου είναι περίπου 2%, ενώ το ανθρώπινο σώμα έχει πυκνότητα 1%. Αυτό σημαίνει ότι, σύμφωνα με την αρχή του Αρχιμήδη, η άνωση που υφίσταται είναι τέτοια ώστε να μην του επιτρέπει να βυθιστεί. Η διαδεδομένη αντίληψη ότι οι άνθρωποι πνίγονται στην κινούμενη άμμο γεννήθηκε μάλλον από το γεγονός ότι εδάφη με κινούμενη άμμο σχηματίζονται συνήθως κοντά στη θάλασσα ή στις εκβολές ποταμών: αν υπάρχει παλίρροια, τα νερά που ανεβαίνουν μπορεί πράγματι να προκαλέσουν τον θάνατο κάποιου ο οποίος είναι παγιδευμένος σε αυτά.

Οι συμβουλές για όποιον βρεθεί σε ένα τέτοιου είδους επικίνδυνο περιβάλλον είναι «χαλαρώστε και απολαύστε το». Οσο κι αν φαίνεται περίεργο, οι κινήσεις επιφέρουν μεγαλύτερες αναταραχές στο ιξώδες και δυσχεραίνουν την κατάσταση. Η καλύτερη λύση είναι να αφήσει κανείς το σώμα του ελεύθερο να επιπλεύσει στη ρευστή άμμο και να περιμένει ως ότου φθάσει η βοήθεια.

Πηγή: http://www.tovima.gr

Νομίζετε ότι τα ξέρετε όλα;-Οι αριθμοί είναι κατασκευή του ανθρώπινου μυαλού

Γεννήθηκαν από το μυαλό μας ή προϋπήρχαν;


Η διαμάχη αυτή είναι πολύ παλιά, ανάγεται στην αρχαιότητα και ίσως ακόμη πιο πέρα. Οι αριθμητικοί υπολογισμοί και τα Μαθηματικά έχουν μια ιστορία εκατοντάδων χιλιάδων ετών στον πολιτισμό μας και πρόσφατα οι νευροβιολόγοι απέδειξαν ότι η αίσθηση των αριθμών είναι έμφυτη, εγγεγραμμένη βαθιά στον εγκέφαλο όχι μόνο των ανθρώπων αλλά και πολλών ζώων. Τι ακριβώς είναι όμως αυτοί καθεαυτοί οι αριθμοί; Αποτελούν μια ανθρώπινη επινόηση ή ξεχωριστές υπαρκτές οντότητες, τις οποίες ο άνθρωπος απλώς ανακάλυψε;

Η απάντηση στο ερώτημα αυτό αγγίζει τη μεταφυσική και απασχολεί τους φιλοσόφους τουλάχιστον από την εποχή του Πυθαγόρα. Ο συρακούσιος μαθηματικός πίστευε ότι οι αριθμοί αποτελούν την έκφραση του Σύμπαντος και οι ιδέες του βρήκαν απήχηση στη φιλοσοφία του Πλάτωνα και του ιδεατού κόσμου του, στον οποίο τα μαθηματικά αντικείμενα συνιστούν ένα απολύτως συνεκτικό σύμπαν, το οποίο παραπέμπει σε μια τέλεια πραγματικότητα ανεξάρτητη από τον άνθρωπο. Από τις ιδέες του Πλάτωνα γεννήθηκε η σύγχρονη σχολή του μαθηματικού ρεαλισμού, η οποία πρεσβεύει ότι οι μαθηματικές οντότητες δεν πηγάζουν από το ανθρώπινο μυαλό, αλλά υπάρχουν ανεξάρτητα από αυτό.

Η θεωρία αυτή συμβαδίζει απόλυτα με την καθημερινή πρακτική των μαθηματικών: όσοι έχουν ασχοληθεί με αυτή την επιστήμη, προχωρώντας στο έργο τους έχουν πάντοτε την εντύπωση ότι ανακαλύπτουν αλήθειες οι οποίες προϋπήρχαν του συλλογισμού τους. Η εντύπωση αυτή ενισχύεται από το γεγονός ότι τα μαθηματικά φαίνεται να διέπουν όλη τη λειτουργία του κόσμου. Ολα τα φυσικά φαινόμενα, από την απλή δύναμη της βαρύτητας ως τις κβαντικές αφαιρέσεις, τον ηλεκτρομαγνητισμό και τις κινήσεις των άστρων, υπακούουν σε μαθηματικούς νόμους.

Μία ακόμα διαπίστωση που συνηγορεί υπέρ του μαθηματικού ρεαλισμού είναι το γεγονός ότι τα μαθηματικά υπάρχουν, ίδια και αναλλοίωτα, σε όλα τα μήκη και πλάτη της Γης και σε όλους τους πολιτισμούς. Το «δύο συν δύο» ισούται με «τέσσερα» για όλους τους ανθρώπους και, ακόμα και όταν μιλούν διαφορετικές γλώσσες και δεν μπορούν να συνεννοηθούν μεταξύ τους με λέξεις, μπορούν να καταλάβουν ο ένας τον άλλον μέσω των μαθηματικών.

Η «πλατωνική» σχολή του μαθηματικού ρεαλισμού συνάντησε ισχυρό αντίλογο στα τέλη του 19ου αιώνα με την εμφάνιση των μη Ευκλείδειων Γεωμετριών. Υπερβαίνοντας το Πέμπτο Θεώρημα του Ευκλείδη, οι μαθηματικοί ανακάλυψαν καινούργιους ιδεατούς κόσμους, οι οποίοι αν και δεν ανταποκρίνονταν στις ως τότε διαδεδομένες αντιλήψεις και έρχονταν σε αντίθεση με την αίσθηση που έχουμε για τα πράγματα, είχαν παρ' όλα αυτά νόημα και απόλυτη συνοχή. Αυτές οι νέες μαθηματικές οντότητες φαίνονταν να εξαρτώνται από αυθαίρετους κανόνες, οι οποίοι διατυπώνονται εκ των προτέρων. Αυτό, υποστήριξαν οι αντίπαλοι του μαθηματικού ρεαλισμού, σημαίνει ότι τα μαθηματικά δεν έχουν δική τους, ανεξάρτητη και αυθύπαρκτη υπόσταση, αλλά γεννιούνται από το ανθρώπινο μυαλό.

Η διαμάχη δεν λύθηκε φυσικά με αυτές τις ανακαλύψεις ενώ, προς χαρά των ρεαλιστών, σύντομα αποκαλύφθηκε ότι οι νέες, αφηρημένες μαθηματικές κατασκευές που αρχικά φαίνονταν να μην είναι τόσο πραγματικές, εκφράζονταν τελικά μέσα σε μια φυσική πραγματικότητα, αφού χρησιμοποιήθηκαν ως βάση για τη διατύπωση της Θεωρίας της Γενικής Σχετικότητας του Αϊνστάιν και την περιγραφή της δύναμης της βαρύτητας.

Οι δύο πλευρές δεν εγκατέλειψαν ποτέ τον αγώνα, επιμένοντας η κάθε μία από τη δική της σκοπιά. Ο αρχικά «πλατωνικός» μαθηματικός ρεαλισμός εμπλουτίζεται διαρκώς ως σήμερα, βρίσκοντας νέους εκφραστές ακόμη και ως τις μέρες μας. Πριν από μερικά χρόνια ο κοσμολόγος Μαξ Τέγκμαρκ, καθηγητής στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης (ΜΙΤ), έχει διατυπώσει την Υπόθεση του Μαθηματικού Σύμπαντος ή Θεωρία του Απόλυτου Συνόλου, σύμφωνα με την οποία όλες οι μαθηματικές δομές έχουν φυσική υπόσταση.

Στον αντίποδα, οι πρόσφατες θεωρίες των ενσώματων μαθηματικών, με πιο γνωστή αυτή των Τζορτζ Λάκοφ και Ραφαέλ Νούνιες, ξεκινούν από τις γνωσιακές επιστήμες για να υποστηρίξουν ότι τα μαθηματικά αποτελούν μια κατασκευή του ανθρώπινου μυαλού, το οποίο καθοδηγείται από το φυσικό Σύμπαν στη διατύπωση δομών οι οποίες μπορούν να το ερμηνεύσουν. Το ζήτημα τού αν οι αριθμοί είναι πραγματικοί ή απλώς μια επινόησή μας κάθε άλλο παρά έχει λυθεί. Σύμφωνα δε με πολλούς θεωρητικούς και μαθηματικούς, ίσως δεν βρει ποτέ την απάντησή του.


Πηγή: http://www.tovima.gr

Νομίζετε ότι τα ξέρετε όλα;-Η κατασκευή των πυραμίδων παραμένει αίνιγμα

Παρ' ότι οι αρχαιολόγοι έχουν δώσει απαντήσεις για τον τρόπο κατασκευής των Πυραμίδων, οι περισσότεροι θεωρούν ότι τα πάντα γύρω από αυτές παραμένουν ένα αίνιγμα


Οι αρχαίοι είχαν συμπεριλάβει τον πιο εντυπωσιακό εκπρόσωπό τους, την Πυραμίδα του Χέοπα, στα Επτά Θαύματα του Κόσμου. Σήμερα, ακόμη οι αιγυπτιακές πυραμίδες εξακολουθούν να καλύπτονται σε μεγάλο βαθμό από το μυστήριο του θαύματος. Ενα από τα μεγαλύτερα αινίγματα που τις περιβάλλουν επί ολόκληρες χιλιετίες είναι αυτό της κατασκευής τους. Το μυστικό της οικοδόμησής τους χάθηκε πολύ νωρίς και μόλις τα τελευταία χρόνια οι αρχαιολόγοι αρχίζουν να καταλήγουν σε κάποια συμπεράσματα. Εν τω μεταξύ, διάφοροι θρύλοι και εσφαλμένες αντιλήψεις έχουν διαδοθεί και επικρατήσει περνώντας στο ευρύ κοινό.

Το βασικό ερώτημα είναι πώς οι τεράστιοι ογκόλιθοι μετακινούνταν, σηκώνονταν κα τοποθετούνταν ο ένας επάνω στον άλλο. Σύγχρονες μαρτυρίες δεν έχουν σωθεί. Η πρώτη ιστορική αναφορά εμφανίζεται χιλιετίες αργότερα, από τον Ηρόδοτο, το 450 π.Χ. Ο αρχαίος ιστορικός υποστηρίζει ότι οι ογκόλιθοι υψώνονταν και μετακινούνταν από το ένα επίπεδο της πυραμίδας στο άλλο με μηχανές που λειτουργούσαν σαν μοχλοί, τις αιώρες, ενώ η οικοδόμηση ξεκινούσε από την κορυφή και συνεχιζόταν προς τη βάση.

Η δεύτερη αναφορά έρχεται τον 1ο π.Χ. αιώνα από τον Διόδωρο, ο οποίος δίνει μια εντελώς διαφορετική εκδοχή, λέγοντας ότι η μεταφορά των ογκολίθων γινόταν με ράμπες, εφόσον οι ανυψωτικές μηχανές δεν είχαν εφευρεθεί ακόμη εκείνη την εποχή. Το γεγονός ότι δεν έχουν μείνει ίχνη από αυτές τις ράμπες, τόνιζε, οφείλεται στο ότι οι εργάτες τις κατέστρεφαν μετά την ολοκλήρωση του έργου. Οι δύο αντιφατικές αυτές μαρτυρίες απασχόλησαν τους αιγυπτιολόγους επί αιώνες. Σήμερα, έχει αποδειχθεί ότι και οι δύο αρχαίοι ιστορικοί είχαν υποπέσει σε σοβαρά λάθη, η εκδοχή του Διόδωρου όμως φαίνεται να είναι πολύ πιο κοντά στην αλήθεια.

Οι περισσότεροι σύγχρονοι αρχαιολόγοι συμφωνούν ότι οι ογκόλιθοι θα πρέπει να μεταφέρονταν σε ράμπες, επάνω σε έλκηθρα με τροχούς. Επειδή όμως δεν υπάρχουν σχετικά ευρήματα, κανείς δεν γνωρίζει πώς ακριβώς κατασκευάζονταν και χρησιμοποιούνταν αυτές οι ράμπες. Το βέβαιο είναι ότι αποτελούσαν ένα μάλλον πολύπλοκο σύστημα, καμία όμως από τις προτάσεις που έχουν υποστηριχθεί δεν μπορεί να καλύψει πλήρως την κατασκευή, φθάνοντας ως την κορυφή της πυραμίδας. Ορισμένοι αρχαιολόγοι, όπως ο έγκριτος αμερικανός αιγυπτιολόγος Μαρκ Λένερ, υποστηρίζουν ότι οι διηγήσεις του Ηρόδοτου έχουν κάποια βάση και ότι κάποιου είδους μοχλοί θα πρέπει να χρησιμοποιούνταν ως βοηθητικοί στα επάνω τμήματα των οικοδομημάτων. Το 2006 ο γάλλος αρχαιολόγος Ζαν-Πιερ Ουντέν πρότεινε μια άλλη, πολύ πιο βάσιμη εκδοχή, αυτή της «εσωτερικής ράμπας» για την οικοδόμηση του επάνω μέρους των πυραμίδων.

Ακριβώς επειδή δεν υπάρχουν ικανοποιητικά ευρήματα, όλες οι προτάσεις γίνονται και εξετάζονται με βάση το αν είναι εφικτές και αν θα μπορούσαν να έχουν τα επιθυμητά αποτελέσματα. Ετσι, το ζήτημα παραμένει σχετικά ανοιχτό, αφήνοντας χώρο και για άλλες, έστω και αμφισβητούμενες, ερμηνείες. Ενας άλλος Γάλλος, ο επιστήμονας υλικών Ζοζέφ Νταβίντοβιτς, έχει υποστηρίξει ότι οι ογκόλιθοι δεν λαξεύονταν από τον βράχο, αλλά φτιάχνονταν επί τόπου με ένα είδος μπετόν από ασβεστόλιθο.

Μια διαδεδομένη αντίληψη που τείνει επίσης να ανατραπεί πλήρως είναι η χρήση δούλων ως ανειδίκευτων εργατών: τα νέα ευρήματα δείχνουν ότι οι εργάτες που οικοδομούσαν τις πυραμίδες ήταν ειδικευμένοι, ζούσαν σε ειδικά οικήματα και πληρώνονταν με μισθό.


Πηγή: http://www.tovima.gr

Νομίζετε ότι τα ξέρετε όλα;-Το ουράνιο τόξο έχει επτά χρώματα

Επτά, πέντε ή τέσσερα χρώματα; Την επόμενη φορά που θα δείτε ουράνιο τόξο ξαναμετρήστε


Ολοι ξέρουμε ότι τα χρώματα της ίριδας είναι επτά, το μαθαίνουμε από τις πρώτες κιόλας τάξεις του σχολείου. Οπως ξέρουμε και ότι αυτό που οι αρχαίοι πρόγονοί μας θεωρούσαν ίχνος της αγγελιαφόρου των θεών στον ουρανό δεν είναι τίποτε άλλο από την ανάλυση του ηλιακού φωτός που περνάει μέσα από σταγονίδια νερού στην ατμόσφαιρα. Πόσοι όμως έχετε ξεχωρίσει πραγματικά επτά χρώματα στο ουράνιο τόξο; Μάλλον κανείς. Και αυτό γιατί τα χρώματα που διακρίνονται με το μάτι είναι μόνο τέσσερα ή, στην καλύτερη περίπτωση, πέντε. Ο αριθμός επτά δεν ανταποκρίνεται σε κάποιο συγκεκριμένο νόμο της Φυσικής. Αποτελεί απλώς μια υποκειμενική ερμηνεία που έχει επικρατήσει ως τις μέρες μας.

Οι αρχαίοι έλληνες φιλόσοφοι ήταν οι πρώτοι που είδαν το ουράνιο τόξο όχι σαν μια θεϊκή απεικόνιση, αλλά ως ένα φυσικό φαινόμενο το οποίο μπορούσε να μελετηθεί. Ο Μιλήσιος Αναξιμένης, παρατηρώντας τα σύννεφα, ήταν ο πρώτος ο οποίος συσχέτισε τον σχηματισμό του με το φως του ήλιου. Στη συνέχεια, ο Αριστοτέλης εξήγησε το κυκλικό σχήμα του με βάση την τότε γνωστή Γεωμετρία, αν και οι νόμοι της ανάκλασης που χρησιμοποίησε ήταν λανθασμένοι. Στα Μετεωρολογικά του διακρίνει μόνο τρία βασικά χρώματα στην ίριδα: το φοινικούν (βαθυκόκκινο), το πράσινο και το αλουργόν (ιώδες). Οπως σημειώνει «μεταξύ του φοινικού και πρασίνου φαίνεται πολλάκις ξανθόν», δηλαδή το κίτρινο.

Τον 14ο αιώνα, ανεξάρτητα ο ένας από τον άλλο, ο Γερμανός Θεοδώριχος του Φρίμπουργκ και ο Αραβας Καμάλ Αλ-Ντιν αλ Φαρίσι διέγνωσαν για πρώτη φορά ότι το φαινόμενο του ουράνιου τόξου έχει σχέση με τη βροχή. Στη συνέχεια το θέμα αναπτύχθηκε περισσότερο από τον Γιοχάνες Κέπλερ, τον Πιερ ντε Φερμά και τον Καρτέσιο, ο οποίος έδωσε και την πρώτη ικανοποιητική εξήγήσή του, υποστηρίζοντας ότι το ουράνιο τόξο παράγεται από τις ακτίνες του ήλιου που πέφτουν στα σταγονίδια του νερού και αντανακλώνται σε αυτά τουλάχιστον δύο φορές.

Ο «πατέρας» των θεωριών που ερμήνευσαν πλήρως το φαινόμενο της ίριδας και της σύνθεσης του φωτός ήταν ο Ισαάκ Νεύτων, με ένα πείραμα το οποίο πρόσφατα ψηφίστηκε από τους φυσικούς ως ένα από τα ωραιότερα στην Ιστορία της επιστήμης τους. Χρησιμοποιώντας ένα πρίσμα, ο Νεύτων έδειξε ότι το λευκό φως δεν είναι καθαρό, αλλά αποτελεί τη σύνθεση άλλων χρωμάτων με διαφορετικό μήκος κύματος. Αρχικά ο άγγλος επιστήμονας ξεχώρισε πέντε χρώματα. Στη συνέχεια όμως εισήγαγε διάφορους υπολογισμούς και αύξησε τον αριθμό τους σε επτά - κόκκινο, πορτοκαλί, κίτρινο, πράσινο, κυανούν, βαθύ κυανούν και ιώδες -, ώστε να εξασφαλίσει την απαραίτητη για την κοσμοθεωρία της εποχής του αρμονία. Εκανε τα διαστήματα των χρωμάτων να συμπέσουν με τα διαστήματα των χορδών που παράγουν τις επτά μουσικές νότες, αναπαράγοντας τον «μαγικό» αριθμό - των πλανητών, των ημερών της δημιουργίας και ούτω καθ' εξής - που από την εποχή του Πυθαγόρα εθεωρείτο η έκφραση της απόλυτης τελειότητας.

Πηγή: http://www.tovima.gr/

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ - Αντίο Πεκίνο, καλημέρα Λονδίνο

Οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Πεκίνου πέρασαν στην Ιστορία και μια νέα Ολυμπιάδα (σ.σ. τα τέσσερα χρόνια που μεσολαβούν ως την επόμενη διοργάνωση) μόλις ξεκινά. Η τελετή λήξης των Αγώνων του Πεκίνου ήταν ένα μεγάλο πάρτι, με τους αθλητές όλων των χωρών να εισέρχονται όλοι μαζί στη “Φωλιά του Πουλιού”, δίνοντας το δικό τους χρώμα. “Αντίο Πεκίνο, καλημέρα Λονδίνο”…Η σκυτάλη πέρασε στην Αγγλία και την πρωτεύουσά της, που σε τέσσερα χρόνια από τώρα θα είναι η “καρδιά” του Ολυμπισμού.

Η μπάντα του κινέζικου στρατού έδωσε το έναυσμα και η αντίστροφη μέτρηση ξεκίνησε. Πυροτεχνήματα παντού και η ανάκρουση του εθνικού ύμνου της Κίνας, με περίπου 200 τυμπανιστές, που φορούσαν τα χρώματα της χώρας τους, να στέκονται στο μέσον του σταδίου. Λίγο αργότερα τους πλαισίωσαν 1.100 χορευτές και χορεύτριες, ακολούθησαν οκτώ οχήματα με χορευτές και τυμπανιστές, ενώ στον κύκλο προστέθηκαν και ακροβάτες. Ο κύκλος έκλεισε μόλις έφτασε στα 2008.

Και μετά, η παρέλαση. Πρώτη μπήκε στο στάδιο η Πηγή Δεβετζή, σημαιοφόρος της ελληνικής αποστολής. Την ακολούθησαν οι σημαιοφόροι των άλλων χωρών και μετά όλοι οι αθλητές. Σαν το moto των Αγώνων: «ένα όνειρο, ένας κόσμος». Την έπαρση της ελληνικής σημαίας ακολούθησαν οι ομιλίες του προέδρου της Οργανωτικής Επιτροπής, Λιου Κι και του πρόεδρου της ΔΟΕ, Ζακ Ρογκ, ο οποίος μόνο καλά λόγια είχε για τους διοργανωτές. Ο επικεφαλής των «αθανάτων» κήρυξε –ως είθισται- τη λήξη των Αγώνων και κάλεσε άπαντες στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου το 2012.

Καταστολή της σημαίας του Ολυμπιακού κινήματος και παράδοσή της στον δήμαρχο του Λονδίνου, της πόλης που «θα έχει την τιμή και την ευθύνη» της επόμενης διοργάνωσης. Ο δήμαρχος του Πεκίνου παρέδωσε τη σημαία στον Βρετανό ομόλογό του και η Ολυμπιάδα του Λονδίνου διανύει ήδη τα πρώτα της λεπτά.

Το σήμα των Αγώνων του 2012, η παρουσίαση της βρετανικής πρωτεύουσας και ένα κόκκινο λεωφορείο σήμα κατατεθέν των δρόμων του Λονδίνου, εισήχθη στο γήπεδο. Από μέσα του ξεπρόβαλε η Λιόνα Λιούς, που τραγούδησε συνοδευόμενη από τον κιθαρίστα των Λεντ Ζέπελιν, Τζίμυ Πέιτζ. Και μετά, ο σούπερ σταρ του παγκοσμίου ποδοσφαίρου, Ντέιβιντ Μπέκαμ ξεσήκωσε το κοινό! Οι υψηλοί Βρετανοί προσκεκλημένοι αποχώρισαν με το παραδοσιακό όχημα, που είχε μετατραπεί σε γήπεδο με πολύχρωμες ομπρέλες γύρω γύρω.

Μια σκάλα αεροπλάνου, τρεις αθλητές που επιβιβάστηκαν για να αποχωρίσουν με την… τελευταία πτήση των κινεζικών αερογραμμών. Ένας από αυτούς, ξεδίπλωσε μια περγαμηνή και εικόνες από τις 16 ημέρες των 29ων Ολυμπιακών Αγώνων «πλημύρισαν» το στάδιο. Στο κέντρο του οποίου, υψώθηκε ένας εικονικός πύργος ελέγχου ή αλλιώς ο πύργος της μνήμης, στην κορυφή του οποίου βρίσκονταν δυο χορευτές, αναπαριστώντας τις κινήσεις του σώματος των αθλητών.

Και μετά, η Φλόγα. Το σύμβολο των Ολυμπιακών Αγώνων. Ο ταξιδιώτης-αθλητής δίπλωσε σιγά σιγά την περγαμηνή και όσο εκείνος δίπλωνε, η Φλόγα έσβηνε. Ώσπου χάθηκε από τον ουρανό του Πεκίνου. 399 χορευτές δημιούργησαν όμως τη δική τους φλόγα στον πύργο της μνήμης, δείχνοντας πως η Φλόγα των Αγώνων δε σβήνει ποτέ.
Και σιγά-σιγά, ο πύργος της μνήμης μετατράπηκε σε δέντρο, σύμβολο ζωής, που απλώνει τα κλαδιά του προς πάσα κατεύθυνση. Και χιλιάδες πυροτεχνήματα φώτισαν τον ουρανό της κινεζικής πρωτεύουσας. Θέαμα φαντασμαγορικό, εικόνα νοσταλγική, που ακόμη και 1000 λέξεις δεν μπορούν να περιγράψουν…

Και το πάρτι ξεκίνησε! Στη σκηνή ανέβηκαν έξι τραγουδιστές, που έδωσαν το ρυθμό, ενώ ακολούθησε ο Πλάθιδο Ντομίνγκο, συνοδευόμενος από Κινέζα σοπράνο. Ακολούθως, τη σκυτάλη πήραν Κινέζοι τραγουδιστές της ποπ και το στάδιο μετατράπηκε σε μια τεράστια πίστα, όπου το κέφι και ο χορός ήταν… Ολυμπιονίκες!

Πηγή: http://www.sportnet.gr/

Πέφτει η αυλαία των Ολυμπιακών Αγώνων

Πέφτει σήμερα η αυλαία των 29 Ολυμπιακών Αγώνων του Πεκίνου. Η Κίνα δικαιούται να υπερηφανεύεται ότι πέτυχε τον στόχο της σε σχέση με τους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Από το 2001, που ανατέθηκε από την ΔΟΕ στην Κίνα η διοργάνωση των 29ων Ολυμπιακών Αγώνων, η χώρα ζούσε με ένα όνειρο, να διοργανώσει άρτιους Αγώνες και από καθαρά αθλητική σκοπιά, να κυριαρχήσουν οι Κινέζοι αθλητές στη διοργάνωση.

Η Κίνα γενικώς και το Πεκίνο ειδικώς, δικαιούνται να υπερηφανεύονται ότι πέτυχαν απόλυτα το μεγάλο στόχο τους, αφού έκαναν σπουδαίους Αγώνες και ταυτοχρόνως, η κινέζικη ολυμπιακή ομάδα θριάμβευσε, κατακτώντας άνετα την πρώτη θέση στον πίνακα των μεταλλίων με 49 χρυσά.

Στη δεύτερη θέση βρίσκονται οι ΗΠΑ με 34 χρυσά, στην τρίτη η Ρωσία με 21 και στην τέταρτη η Βρετανία με 19.

Η ώρα του απολογισμού φτάνει για όλους, ωστόσο μπορεί να κρατήσει κανείς τα αλλεπάλληλα ρεκόρ που σημειώθηκαν στο Πεκίνο και καταρρίφθηκαν τις περισσότερες φορές από τους ίδιους αθλητές, όπως από τον Αμερικανό κολυμβητή Μαϊκλ Φέλπς, τον Τζαμαϊκανό δρομέα Γιουσέϊ Μπόλτ και την Ρωσίδα Γελένα Ισιμπαγιεβα.

Η Κίνα θα παραδώσει τη σκυτάλη στους Βρετανούς για τη διοργάνωση της 30ης Ολυμπιάδας, το 2012 στο Λονδίνο.



Πηγή: http://www.ikypros.com/

Η επική ολυμπιακή <<μάχη>> ανάμεσα στις Η.Π.Α και την Ισπανία

Σε διαφήμιση διαρκείας του μπάσκετ εξελίχθηκε ο τελικός του Ολυμπιακού τουρνουά. Μετά από ένα αλησμόνητο, γεμάτο θέαμα παιχνίδι, οι ΗΠΑ νίκησαν την Ισπανία με 118-107 και πήραν το χρυσό μετάλλιο μετά από 8 χρόνια. Γενναίοι και ανταγωνιστικοί οι Ισπανοί, αντιστάθηκαν μέχρι τέλους.

Από την αρχή του αγώνα, φάνηκε ότι θα παρακολουθούσαμε ένα καταπληκτικό παιχνίδι. Παρά το γεγονός ότι η Ισπανία έστησε ζώνη στην άμυνα, δεν προσπάθησε να πάρει το παιχνίδι πηγαίνοντας χαμηλά το σκορ (κάτι τέτοιο άλλωστε κόντρα στις ΗΠΑ είναι ουτοπία) αλλά φανέρωσε πρόθεση να παίξει μπάσκετ και να εκμεταλλευτεί τον Γκασόλ.

Οι Αμερικανοί είχαν χίλιους-δύο τρόπους να φτάνουν στo αντίπαλο καλάθι, αλλά το ίδιο κατάφερναν και οι Ισπανοί. Η πολύ δυνατή (πάνω στην μπάλα) άμυνα των ΗΠΑ έφερε αιφνιδιασμούς και θέαμα προς το τέλος της πρώτης περιόδου και στις αρχές της δεύτερης (38-31, 46-33), ωστόσο η Ισπανία (που έπαιζε χωρίς τον τραυματία Καλδερόν) είχε λύσεις και μεγάλο… τσαμπουκά. Ο Ρούντι Φερνάντεθ, με φτερά στα πόδια, πλήγωνε την αμερικανική άμυνα ενώ ο 18χρονος Ρούμπιο ξεδίπλωνε το πλούσιο ταλέντο του. Ο ρυθμός ήταν καταπληκτικός και το σκορ πήγε στα ύψη προς τέρψη των φιλάθλων (69-61).

Η Ισπανία είχε και άλλα πράγματα να δώσει. Ο Ναβάρο (με τα χαρακτηριστικά σουτ που έχουν μεγάλο ύψος) πήρε μπροστά, η Ισπανία μείωσε στους δύο (79-77) αλλά οι Αμερικανοί είχαν πάντα τους τρόπους για να διατηρούν το προβάδισμά τους (91-82). Οι «Ρόχας» επέστρεψαν και πάλι (91-89, 104-99), το παρκέ είχε πάρει φωτιά αλλά όταν η μπάλα φλεγόταν «καθάρισαν» οι μεγάλες προσωπικότητες. Ένα…τετράποντο του Μπράιαντ (τρίποντο και φάουλ) και ένα μεγάλο τρίποντο του Ουίλιαμς έγειραν μια για πάντα την πλάστιγγα στο μέρος των Αμερικανών.

Η Ισπανία, προς τιμήν της, πάλεψε μέχρι τέλους, ωστόσο οι ΗΠΑ δεν θα έχαναν αυτή τη σπουδαία ευκαιρία να επιστρέψουν στην κορυφή. Ο επικός τελικός τελείωσε με το χορταστικό 118-107 (ρεκόρ επίθεσης για το νικητή στην ιστορία των τελικών των Ολυμπιακών Αγώνων).

Τα δεκάλεπτα 1o: 38-31,2o: 69-61,3o: 91-82,4o: 118-107.

ΗΠΑ: Γουέιντ 27, Πολ 13, Τζέιμς 14, Μπράιαντ 20, Άντονι 13, Χάουαρντ 8, Μπος 8, Γουίλιαμς 7, Πρινς 6, Κιντ 2

Ισπανία: Π. Γκασόλ 21, Ναβάρο 18, Χιμένεθ 11, Μ. Γκασόλ 11, Ρούμπιο 6, Φερνάντεθ 22, Ρέγες 10, Γκαρμπαχόσα 3, Ροντρίγκεθ 2, Μούμπρου 2.

Πηγή: http://www.contra.gr/Basketball/World/OlympicsBasket/Beijing2008/USA_Spain/209757.html

Ποιοι νικάνε τους ολυμπιονίκες ;

Στους Ολυμπιακούς Αγώνες ,κάθε τέσσερα χρόνια, αθλητές από όλο τον κόσμο κοπιάζουν και ιδρωκοπούν προσπαθώντας να δείξουν τις ικανότητές τους στα διάφορα αθλήματα. Οι πιο ταλαντούχοι από αυτούς θα ανέβουν στο πρώτο, δεύτερο και τρίτο σκαλοπάτι του βάθρου με ένα μετάλλιο στο στήθος. Την ίδια στιγμή ,κάποιοι άλλοι «σπάνε» τα ρεκόρ καθημερινά χωρίς μεγάλό κόπο και ιδρώτα!!


Πούμα Αλμα επί κοντώ

Το πούμα, γνωστό και ως κούγκαρ, λιοντάρι των ορέων ή πάνθηρας, είναι ένα μεγάλο αιλουροειδές της αμερικάνικης ηπείρου. Αν το πούμα αποφάσιζε ποτέ να λάβει μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες ,θα διακρινόταν στο άλμα επί κοντώ χάρη στα μεγάλα νύχια του και τα αναπτυγμένα πίσω πόδια του, που του επιτρέπουν να κάνει τεράστια άλματα ύψους 5,50 μέτρων, φτάνοντας ακόμα και τις επιδώσεις του Αμερικανού Τίμοθι Μακ, που κατάφερε το άλμα των 5,95 μέτρων στους Ολυμπιακούς της Αθήνας.


Λεοπάρδαλη του χιονιού Αλμα εις μήκος

Οι πρωταθλητές του άλματος εις μήκος δε θα είχαν καμιά ελπίδα αν έπρεπε να ανταγωνιστούν τη λεοπάρδαλη του χιονιού. Η λεοπάρδαλη του χιονιού ζει στα βουνά της Κεντρικής Ασίας μέχρι και το Θιβέτ. Για να πιάσει την τροφή της, τρωκτικά, ελάφια και αντιλόπες ,εκτελεί χωρίς κόπο άλματα μήκους 16 μέτρων, υπερπηδώντας βαθιές χαράδρες στα υψίπεδα των Ιμαλαϊων ,φτάνοντας σχεδόν το διπλάσιο ρεκόρ του Αμερικανού Μάικ Πάουελ (8,95 μέτρα) που από τα 1991 κανείς δεν έχει ξεπεράσει.


Tσιτάχ Δρόμος 100, 400, 800, και 1.500 μέτρων

Στο δρόμο των 100 μέτρων το παγκόσμιο ρεκόρ κατέχει ο Τζαμαϊκανός δρομέας Usain Bolt, με χρόνο 9,69 δευτερόλεπτα, ρεκόρ που σημειώθηκε στους φετινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου. Ωστόσο, υπάρχει κάποιος που τον ξεπερνά: ο γατόπαρδος ή τσιτάχ, που καθημερινά εκτελεί την ίδια διαδρομή σε 3,25 δευτερόλεπτα , όταν κυνηγά την τροφή του. Το τσιτάχ είναι το ταχύτερο ζώο της στεριάς. Σε μικρές αποστάσεις φτάνει τα 115 χιλιόμετρα την ώρα !Οι δρασκελιές του είναι 8 μέτρα, ενώ στρίβει με ταχύτητα χάρη στα νύχια του, που μένουν συνεχώς έξω από το πέλμα και γαντζώνονται στο έδαφος. Εκτός από νικητής των 100 μέτρων , ο γατόπαρδος θα ήταν ολυμπιονίκης και στα 400 ,800 και 1.500 μέτρα.

Ανατολικό γκρι καγκουρό Αλμα εις ύψος

Το ανατολικό γκρι καγκουρό ζει στη νότια και ανατολική Αυστραλία και είναι το δεύτερο μεγαλύτερο θηλαστικό στον κόσμο, καθώς οι αρσενικοί φτάνουν σχεδόν τα 3 μέτρα ύψος. Όταν το ανατολικό γκρι καγκουρό ταξιδεύει ,αναπτύσσει μεγάλες ταχύτητες ,ακόμη και 64 χιλιομέτρων την ώρα. Ωστόσο, χρυσό μετάλλιο διεκδικεί στο άλμα εις ύψος, που κατέχει το παγκόσμιο ρεκόρ με άλματα 13,5 μέτρων! Ρεκόρ που κανείς άνθρωπος δεν πρόκειται ποτέ να καταρρίψει!


Αμερικανική αντιλόκαπρα Δρόμος 10.000 μέτρων


Η αμερικανική αντιλόκαπρα είναι ο καλύτερος δρομέας του κόσμου, καθώς διατηρεί μεγάλη ταχύτητα και αντοχή ταυτόχρονα .Μπορεί να τρέχει με 60 χιλιόμετρα την ώρα για περισσότερα από 10 χιλιόμετρα! Διαθέτει λεπτό σώμα, ανθεκτικούς μυς, λεπτά πόδια με πλατύ πέλμα και ελαστικούς τένοντες, χαρακτηριστικά που είναι ιδανικά για διαδρομές μεγάλων αποστάσεων. Αν έπαιρνε μέρος στο αγώνισμα των 10.000 μέτρων θα διένυε την απόσταση σε 12 λεπτά και 30 δευτερόλεπτα. Στους Ολυμπιακούς της Αθήνας ,ο χρυσός νικητής Κενενίσα Μπεκέλε έκανε πάνω από το διπλάσιο χρόνο, 27 λεπτά και 5,10 δεύτερα!

Φαντασμαγορική Τελετή

Υποσχέθηκαν πολλά οι Κινέζοι και τελικά δεν διαψεύστηκαν:
εικόνες μέσα και έξω από τη "Φωλιά του πουλιού" κατά τη διάρκεια της βραδιάς.
η είσοδος της ελληνικής αποστολής με τους 156 αθλητές: Πρώτη παρέλασε η Ελλάδα, ως γενέτειρα των ολυμπιακών αγώνων, με τον Ηλία Ηλιάδη να κρατά τη σημαία.