Η ιστορία της φυσικής ανά τους αιώνες

-ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΣ
-ΙCAAK NEWTON
-MAXWELL
-EINSTEIN

Η ιστορία της φυσικής ανά τους αιώνες

Η φυσική (από την ελληνική λέξη φύω<φύναι που σημαίνει γένεση, δημιουργία ,παραγωγή) είναι η επιστήμη που μελετά τη φύση. Οι φυσικοί μελετούν την συμπεριφορά και τις ιδιότητες του κόσμου που μας περιβάλει από τα υποατομικά σωματίδια που αποτελούν τη συνήθη ύλη, ως την συμπεριφορά του υλικού σύμπαντος ως ολότητα. Σκοπός της φυσικής είναι η εύρεση του πλαισίου των θεμελιωδών νόμων στους οποίους υπακούουν οι φυσικές οντότητες. Ήδη από την αρχαιότητα η συμπεριφορά της ύλης αποτέλεσε αντικείμενο πολλών ερευνών και μελετών. Ερωτήματα όπως γιατί τα αντικείμενα πέφτουν όταν αφεθούν ελεύθερα ή γιατί διάφορα υλικά παρουσιάζουν διαφορετικές ιδιότητες ή ακόμα και θέματα όπως γιατί η σελήνη γυρίζει γύρω από τον ήλιο προβλημάτισαν πολλούς επιστήμονες οδηγώντας τους σε αδιάλειπτες έρευνες για την εύρεση της αλήθειας. Οι περισσότερες απόψεις ήταν αρχικά στηριγμένες πάνω σε φιλοσοφικά και θρησκευτικά ζητήματα. Για να φτάσουμε σήμερα σε επιστημονικά τεκμηριωμένους όρους ήταν αναγκαίο να εργαστούν αιώνες, χρόνια και χιλιετίες πριν φυσικοί, από όλον τον κόσμο πάνω σε άγνωστους και μη πλαισιωμένους τομείς.

Ειδικότερα:

Τον έκτο αιώνα π.Χ. εμφανιστήκαν φυσικοί φιλόσοφοι που στήριξαν τη ερμηνεία του κόσμου στη λογική .

Ο Θαλής γεννημένος γύρω στο 625π.Χ. υπέθεσε ότι το ύδωρ (=νερό) είναι η αρχή όλων των πραγμάτων.
Ο Αναξίμανδρος το 610-546π.Χ. θεώρησε ως αρχή των όντων το άπειρο, δηλαδή κάτι το απροσδιόριστο.
Ο Αναξιμένης (560 -500) υιοθέτησε στη θέση του απείρου του Αναξίμανδρου , τον αέρα.
Ο Ηράκλειτος (544-484π.Χ.) θεώρησε ως συνδετικό κρίκο των τεσσάρων βασικών στοιχείων του κόσμου το πυρ. Πίστευε και καθόλη τη διάρκεια της ζωής του προσπαθούσε να αποδείξει την προαιώνια ύπαρξη του κόσμου αλλά και τη μεταβαλλόμενη και εξελισσόμενη κατάσταση του. Ωστόσο έθεσε και τον όρο αναλογία. Δηλαδή υποστήριξε ότι όλες οι μεταβολές πραγματοποιούνται σε ίδιες αναλογίες σε κάτι το σταθερό.

Λίγο καιρό αργότερα το έργο του Πτολεμαίου και του Αριστοτέλη ερχόταν σε αντίθεση με την καθημερινή παρατήρηση. Για παράδειγμα, ένα βέλος που συνεχίζει να ταξιδεύει δια μέσου του αέρα αφού εκτοξευτεί από το τόξο έρχεται σε αντίφαση με τη διαβεβαίωση του Αριστοτέλη ότι η φυσική κατάσταση όλων των σωμάτων είναι η ακινησία .

Η προθυμία να επανεξεταστούν οι παραδεδομένες αλήθειες οδήγησε στη γνωστή με το όνομα ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ( η οποία έγινε γύρω στο 1543). Σε αυτήν την περίοδο αλλά και αυτή που ακολούθησε άλλες σημαντικές προσωπικότητες έθεσαν θεωρίες που είτε αποδειχτήκαν, είτε πλησίασαν την αλήθεια.

Συγκεκριμένα:

· Ο Κοπέρνικος στο βιβλίο του ‘ Περί της περιστροφής Ουράνιων Σφαιρών’ διατύπωσε ότι η γη εκτελεί περιφορά γύρω από τον άξονα της αλλά και τον ήλιο.
· Ο Γαλιλαίος πρωτοστάτησε στην καθιέρωση των πειραματικών μεθόδων χαρίζοντας στον κόσμο το κλειδί της επιστημονικής μεθόδου.
· Το 1687 ο Νεύτωνας έκανε γνωστούς τους νόμους του επάνω στην κίνηση( την κλασική μηχανική και τον νόμο της παγκόσμιας έλξης).
· Από 18° αιώνα και μετά έχουμε τη διατύπωση της θερμοδυναμικής από τον Boyle και τον Young .
· Ακόμα τον ίδιο αιώνα έχουμε την ολική διατήρηση της ενέργειας τόσο σε μορφή θερμότητας όσο και σε μορφή μηχανικής ενέργειας από τον Joule.
· Το 1821 ο Faraday ενοποίησε τη μελέτη του ηλεκτρισμού και του μαγνητισμού.
· Το 1864 ο Κλέρκ Μάξγουελ ανέπτυξε την ιδέα του Faraday καταλήγοντας στο συμπέρασμα των αλληλοεπιδράσεων μεταξύ ηλεκτρικών και μαγνητικών πεδίων.
· Πέρα από τα συνήθη ηλεκτρομαγνητικά φαινόμενα, οι εξισώσεις του Μάξγουελ μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να περιγράψουν το φως.
· Η παρατήρηση αυτή επιβεβαιώθηκε με την επιβεβαίωση των ραδιοκυμάτων από τον Χερτζ.
· Το 1895 ο Ρέντγκεν ανακάλυψε τις ακτίνες Χ.
· Ο Ανρί Μπεκερέλ ανακάλυψε συμπωματικά τη ραδιενέργεια στα 1896,
· ενώ ο Άλμπερτ Αϊνστάιν προχώρησε στη δημοσίευση της μελέτης του πάνω στη θεωρία της σχετικότητας(1905-1916).
· Ο Hubble, αναζήτησε ενδείξεις για τη διαστολή του σύμπατος .
· Τον επόμενο χρόνο, ο Τόμσον ανακάλυψε το ηλεκτρόνιο. Οι ανακαλύψεις αυτές διέψευσαν την υπόθεση πολλών φυσικών, ότι τα άτομα ήταν οι έσχατες θεμελιώδεις δομικές μονάδες της ύλης και παρακίνησαν σε περαιτέρω μελέτη της δομής των ατόμων.
· Το 1900 ο Μαξ Πλανκ δημοσίευσε μια εξήγηση για το φαινόμενο της ακτινοβολίας μέλανος σώματος. Η υπόθεση αυτή θεμελίωσε την κβαντική μηχανική.
· Κατά τη δεκαετία του 1920, ο Schrödinger, Heisenberg και ο Born πέτυχαν να διατυπώσουν μια συνεπή εικόνα της χημικής συμπεριφοράς της ύλης και μια πλήρη θεωρία της ηλεκτρονικής δομής του ατόμου, ως λογικό επακόλουθο της κβαντικής θεωρίας.
· Το 1959 ο Φαίνμαν διατύπωσε ότι είναι εφικτός ο χειρισμός της ύλης στο ατομικό επίπεδο, εγκαινιάζοντας έτσι το πεδίο της νανοτεχνολογίας.
· Καιρό μετά η εικασία του Αϊνστάιν για ισοδυναμία μάζας και ενέργειας επιβεβαιώθηκε με δραματικό τρόπο κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου πολέμου. Έτσι έχουμε σταθμό στην ιστορία της φυσικής την κατασκευή της πυρινικής βόμβας.

Μέλλον:

Η φυσική όμως δεν τελειώνει εδώ- στα ήδη γνωστά σε εμάς! Εδώ και λίγα χρόνια έχουν τεθεί οι βάσεις της μελλοντικής φυσικής. Γίνονται έρευνες πάνω στη συνένωση της κβαντικής μηχανικής και της γενικής βαρύτητας, πάνω στη βαρυονική ασυμμετρία, πάνω στην επιτάχυνση του σύμπαντος και την ανωμάλου ρυθμού στροφή των γαλαξιών.
Κάνοντας, λοιπόν μια αναδρομή στην ιστορία της φυσικής εύκολα μπορεί να καταλάβει την προσφορά της στην ανθρωπότητα. Με τη βοήθειά της οδηγούμαστε από το άγνωστο στο γνωστό. Η φυσική, επομένως αποδεικνύει πως όλα στο σύμπαν έχουν μια λογική ροή, τμήμα της οποίας μένει ακόμα ανεξερεύνητο, γιατί αφού το σύμπαν είναι άπειρο είναι και η φυσική.

Υποσημείωση: οι διορθώσεις του κειμένου πραγματοποιήθηκαν από τον κ. Προβατά.