Μηνύματα και graffiti στο χώρο του σχολείου.

Είναι πολύ σύνηθες το φαινόμενο της ύπαρξης διαφόρων μηνυμάτων, στίχων από τραγούδια και σκέψεων από ημερολόγια στους σχολικούς τοίχους και στα θρανία.

Η περίοδος της εφηβείας με την ευαισθησία που τη διακρίνει και την πλούσια συναισθηματικότητα, βρίσκει πολλούς τρόπους έκφρασης, προκειμένου να αποτυπώσει ό,τι σκέφτεται ή αισθάνεται. Οι πιο συνηθισμένες μορφές αυτής είναι οι στίχοι ποιημάτων και η ζωγραφική, απόδειξη πως η τέχνη αποτελεί σημαντική πηγή έμπνευσης κάθε στιγμή στη ζωή και σε κάθε ηλικία, αλλά και σε κάθε περίσταση. Χαρά, θλίψη, αγωνία, αβεβαιότητα, θυμός και διάθεση υποσχέσεων για αιώνια φιλία και αγάπη είναι τα κυρίαρχα συναισθήματα. Παρά τις υποδείξεις των υπευθύνων, ότι οι σχολικοί χώροι πρέπει να παραμένουν καθαροί, οι μαθητές πολύ εύκολα ξεχνιούνται και νιώθουν την ανάγκη να <<μιλήσουν>> με τον τρόπο αυτό. Το <<λεύκωμα των τοίχων>> γίνεται το σημείο αναφοράς τους, όπου μπορούν να εκδηλώσουν την ευχαρίστηση ή την δυσαρέσκειά τους για ό,τι συμβαίνει γύρο τους, χωρίς κανείς να τους κρίνει. Ο μυστικός κώδικας επικοινωνίας με τους ομοϊδεάτες τους μετατρέπεται σε σύμβολο, αλλά και σε διαχωριστική γραμμή όσων γνωρίζουν και όσων αγνοούν. Τα μηνύματα και τα graffiti αποτελούν άλλη μια ένδειξη, ότι οι νέοι διαρκώς αναζητούν κίνητρα, για να εκφραστούν και να επικοινωνήσουν.

Εκτός, λοιπόν, από τη θλιβερή όψη ενός λερωμένου τοίχου, υπάρχει και η θετική και πολύ αισιόδοξη, που θέλει τους μαθητές να οραματίζονται, να βάζουν στόχους, να έχουν επιθυμίες και να επιδιώκουν με κάθε τρόπο την ανθρώπινη επικοινωνία, μέσω της πανανθρώπινης γλώσσας της ζωγραφικής, της τέχνης γενικότερα