Από παιχνίδι έγινε σπορ

Αν και οι περισσότεροι από εμάς, αν όχι όλοι, ασχολούμαστε εδώ και αρκετό καιρό με το μπιλιάρδο χωρ΄ς να έχοθμε αναρωτηθεί ποτέ από πού προέρχεται. Έτσι και εγώ βρήκα μερικές πληροφορίες σχετικά με την καταγωγή του δημοφιλούς αυτού αθλήματος.

Το δημοφιλές παιχνίδι που μάγεψε τους νέους της δεκαετίας του '60 έχει μετατραπεί σε άθλημα με φανατικούς θαυμαστές.

Το μπιλιάρδο ξεκίνησε απο την αρχαία Ελλάδα και τα πρώτα ευρήματα που έχουν έρθει στο φως χρονολογούνται στα 600 π.Χ. Πρόκειται για μια μαρμάρινη σκαλιστή πλάκα, που βρίσκεται σήμερα στο Αρχαιολογικό Μουσείο Αθηνών, και αναπαριστά έναν παίχτη μπιλίαρδου, ο οποιός όμως μοιάζει περισσότεο με παίχτη χόκεϊ. Στον Παρθενώνα την εποχή αυτή υπήρχε ένας χώρος που ονομαζόταν << σφαιρίστρα των Αρρηφόρων>>από όπου προήλθε το όνομα σφαιριστήριο. Στον χώρο, λοιπόν, αυτό οι ιερείς της θεάς Αθηνάς στις ελύθερες ώρες τους εξασκούνταν στην σφαίριση.

Μέχρι τον 11ο αιώνα π.Χ περίπου, το μπιλιάρδο παραμένει ως ένα σύμβολο του πολιτισμού της αρχαίας Αθήνας. Από εκεί και μετά όμως, όπως και η κουλτούρα της της αρχαίας Αθήνας, μεταφέρθηκε στην Ρώμη και στην Κων/πολη. Εκεί έγινε πολύ δημοφιλές, κυρίως στον εκκλησιαστικό κύκλο, όπου παίχτηκε πολύ στα μοναστήρια και σε άλλους εκκλησιαστικούς χώρους.

Η πραγματική όμως έξαρση του μπιλιάρδου έγινε μετά από τις πρώτες σταυροφορίες, όπου από τους Αγίους Τόπους μέσω του Βυζαντίου μεταφέρθηκε στους Φράγκους, τουσ σημερινούς Γάλλους, οι οποίοι αποτελούσαν τον κύριο όγκο των σταυροφοριών.

Σιγά σιγά όμως, το μπιλιάρδο μεταφέρθηκε στα τραπέζια ενώ έως τότε παιζόταν στο πάτωμα. Η αιτία αυτής της αλλαγής ήτανοι επιδημίες που μάστιζαντον κόσμο την περίοδο εκείνη. Έτσι από τα λιβάδια, λόγω των επιδιμιών αυτών, οι άνθρωποι συνωστίζονταν στις πόλεις και άρχισαν να χρησιμοποιούν για πρώτη φορά τραπέζια για να παίξουν μπιλιάρδο.

Το 1500 η δημοτικότητα του σπορ ξεφεύγει από τους βασιλικούς κύκλους και περνά σε όλες τις κοινωνικές τάξεις και ως επακόλουθο όλες οι ταβέρνες και τα δημόσια κέντρα εξοπλίζονται με μπιλιάρδα.

Το μπιλιάρδο ξαναήρθε στην Ελλάδα χάρη στο βασιλιά Όθωνα. Στις αρχές του 20ου αιώνα το παιχνίδι διατηρούνταν στους κύκλους της αριστοκρατίας, του παλατιού και γενικότερα στους εύπορους κύκλους συνεχίζοντασ την πορεία που ακολούθησε στην Ευρώπη τον προηγούμενο αιώνα.

Από το 1920 και μετά, το μπιλιάρδο αρχίζει να ξεφεύγει από τους αριστοκρατικούς κύκλους και να εξαπλώνεται παντού. Η εξάπλωσή του αυτή το κάνει το αγαπημένο παιχνίδι όλων των κοινωνικών τάξεων.

Το 1983 ιδρύεται η Ελληνική Φίλαθλος Ομοσπονδία Μπιλιάρδου, η οποία από το 1996 έχει αναγνωριστεί από τη Γενική Γραμματεία Αθλητισμού, δίνοντας έτσι επίσημο χαρακτήρα στο άθλημα. Ταυτόχρονα, τον ίδιο χρόνο το μπιλιάρδο αναγνωρίζεται από την Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή, κάνοντας έτσι το μπιλιάρδο και επίσημα Ολυμπιακό άθλημα.

Και κάτι ακόμη....

1. Επιστημονικό.... παιχνίδι
   Ο Γάλλος μαθηματικός Γκασπάρ Γκουστάβ Γκοργιολί, μέσα από μια μελέτη εκατοντάδων σελίδων, το 1835 εξέδωσε βιβλίο με τίτλο << Μαθηματικές θεωρίες και η σχέση τους με το μπιλιάρδο>>, δίνοντας έτσι επιστημονικό προφίλ στο μπιλιάρδο. Μετά την επιτυχία του βιβλίου πολλοί μαθηματικοί έγραψαν βιβλία συνδέοντας το μπιλιάρδο με τα Μαθηματικά
   
2. Μεγάλη απήχηση
   Σύμφωνα με στατιστική έρευνα, περισσότεροι από 350.000 Έλληνες ασχολούνται σε εβδομασιαία βάση με το μπιλιάρδο ερασιτεχνικα, ενώ ο αντίστοιχος αριθμός σε όλο τον κόσμο είναι μεγαλύτερος των 100.000.000. Το μπιλιάρδο είναι από τα δημοφιλέστερα παιχνίδια στον κόσμο και παρουσιάζει συνεχώς αυξητικές τάσεις.
   
3. Το πρώτο τραπέζι
   Στην Αγγλία το πρώτο πραγματικό τραπέζι μπιλιάρδου παρουσιάζεται το 1560 από τον Ρόμπερτ Ντάντλεϊ, που ήταν ευνοούμενος του παλατιού. Το 1587 η βασίλισσα Μέρι της Σκοτίας λίγο πριν απαγχονιστεί παραπονέθηκε στον Αρχιεπίσκοπο της Γλασκώβης ότι οι δεσμοφύλακες δεν την άφηναν να παίζει μπιλιάρδο.
   
   
   Πηγή: Εφημερίδα '' Το Έθνος''